Gdzie?

Patrzę na Ciebie
jesteś chociaż Cię tu nie ma
i nigdy nie było

Nie widziałam Cię
gdy płakała ma dusza
ni wtedy gdy rozdzierana
na strzępy była przez piekielne hordy

Nie słyszałam Twych czułych słów
gdy dzień po dniu wracałam zlękniona
pragnąc stać się jedną z gwiazd

Nie było Cię przy mnie
gdy los rzucał kłody
pod me zmęczone wędrówką nogi
gdy wodził mnie na pokuszenie
gdy upadałam raz po raz

I nie ma Cię tu teraz
gdy podnoszę się z kolan
i podejmuję syzyfową walkę

Nie patrzysz dumnym wzrokiem
nie szepczesz słów pociechy
nie gładzisz mych włosów
nie przytulasz

Powiedz mi proszę
dlaczego

Gdzie zgubiła się Twa miłość, Matko?

04.09.2017 r., 13:53

_________________

Są momenty, w których zdaję sobie sprawę z tego, że mam bardzo mało pozytywnych wspomnień związanych z rodzicami. W dzieciństwie bałam się ich niesamowicie. Potem, oddaliłam się po tym, jak ignorowali to, że byłam dręczona i prześladowana. Przestałam mówić o swoich problemach. Zamknęłam się w pewnym stopniu w sobie i... straciłam naprawdę wiele. Nie potrafię też nawiązać z nimi kontaktu. Boję się ich, nie ufam im. Nie wiedzą o mnie tak naprawdę nic. I nie wiem czy chcę, żeby to się zmieniło. Tak jest wygodniej... Chociaż czasami tęsknię za poczuciem bezpieczeństwa i bezwarunkowej miłości. Brakuje mi tego.